LOCHGARMAN: HURLING

Drużynę hurlingu tworzy piętnastu graczy, skórzana piłka jest wielkości pomarańczy (sliotar), bramka jak w przypadku rugby (wysoka z poprzeczką na wysokości około 2,5 m). Gol, czyli strzał w niższą część bramki to 3 punkty, celny strzał powyżej poprzeczki to 1 punkt. Piłkę można uderzać jesionowym kijem (hurley albo hurl) zakręconym na końcu, kopać, klepać otwartą dłonią (nie wolno rzucać). Można biec z piłką podbijając ją kijem, nie wolno biegać z piłką w kieszeni lub w ręku!!! Po golu lub niecelnym strzale piłkę wprowadza do gry bramkarz. Mecz to dwie połowy po 30 minut (poziom klubowy) lub 35 minut (rozgrywki ogólnokrajowe) każda.

Grano w tę grę już ponoć w epoce żelaza. Współczesne reguły ustanowiono po założeniu przez Michaela Cusacka Gaelic Athletic Association w Roku Pańskim 1884.

Wyłoniono dwójkę finalistów, którzy 11 września (podczas mego urlopu!) spotkają się w finale na Croke Park w Dublinie.

W ostatnią niedzielę faworyzowane Kilkenny poległo po niezwykłym meczu, obfitującym jak mało który mecz w punkty i gole, z Galway. Wynik meczu to: Galway 5-18, Kilkenny 4-18, gdzie pierwsza wartość to gole (czyli wartość mnożyć przez trzy), druga to punkty.

Tydzień wcześniej Cork wygrało bodaj z Kerry. Wygrało tylko jednym małym punktem, zdobywając go na minutę przed końcem (w przypadku remisu mecz na tym poziomie rozgrywek jest powtarzany - ponoć chodzi o kasę). Tak się składa, że gościliśmy wtedy w Cork u pewnego irlandzko-ukraińskiego małżeństwa. W ową niedzielę byliśmy w zachodniej części hrabstwa, która ze względu na niedostępność terenu - góry i lasy nie została podbita przez Anglików i ludzie wciąż mówią po gaelicku. Mecz oglądaliśmy w małym wiejskim pubie, pośród rozentuzjazmowanych Irlandów. Atmosfera była przednia, choć nieco nerwowa - jeden z gości stwierdził po meczu: "To nie było dobre dla mojej pikawy".

Notka poniższa została sporządzona w kwietniu tego roku, ale myślę sobie, że powinna znaleźć się w sąsiedztwie informacji o hurlingu (jeśli ktokolwiek jest zainteresowany korespondencją z zielonej wyspy).

W ostatnią sobotę władze sportów gelickich (hurling i gaelic football) podjęły decyzję coby Croke Park (imponujący rozmiarem i architekturą obiekt sportowy w Dublinie) udostępnić również dla rugby i piłki nożnej. Wiadomość ta była najważniejszym newsem tegoż dnia.

Myliłby się ten, kto myślałby, że Irlandczycy nie mają poważniejszych spraw na głowie i ekscytują się jakimś tam stadionem. Kiedy w Irlandii panoszyli się Anglicy sporty gaelickie były wyrazem patriotyzmu, w miejscu Croke Park od dawien dawna uprawiano te dyscypliny, Irlandczycy tracili życie na stadionie (patrz Krwawa Niedziela). Dziś na tym stadionie mogą pojawiać się sportowcy uprawiający typowo ANGIELSKIE dyscypliny - rugby i soccer. Cóż... czas leczy rany, a młodzi Irlandczycy z takim samym zapałem wywijają kijem hurlingowym, co kopią jajowate czy okrągłe piłki.