KOMITET KRZEWIENIA CNÓT I ZAPOBIEGANIA ZŁU

Komitet Krzewienia Cnót i Zapobiegania Złu znany jest szerzej jako tzw. policja religijna. Zadaniem komitetu jest obserwacja ludzi w miejscach publicznych i egzekwowanie prawa szariatu, zwłaszcza odpowiedniego ubioru kobiet, separacji płci i przestrzegania godzin modlitw przez osoby znajdujące się w miejscach publicznym. Zwie się ich muttawa.

Muttawa jest kolokwializmem i wywodzi się z arabskiego mutatwa co oznaczy tyle co „ochotnik”. W Arabii Saudyjskiej termin ten przybrał negatywne znaczenie i oznacza przemądrzałego osobnika płci dowolnej, który poucza ludzi jak się zachowywać.

Członkowie policji religijnej noszą zwykłe białe galabije, czyli ubrani są tak jak większość mężczyzn, ale nie golą bród, a chusta okrywająca głowę (kefija) najczęściej nie jest podtrzymywana przez żadne kółka (agal), luźno wisi na głowie.

SZKOŁA PRZETRWANIA

Transport publiczny w Arabii Saudyjskiej właściwie nie istnieje, samochód nie ma dla siebie alternatywy. Ocenia się, że po drogach królestwa porusza się 6 milionów samochodów (na 27 milionów mieszkańców).

Prowadzenie samochodu po drogach Arabii to sport ekstremalny. Moje pierwsze doświadczenia, czyli obserwacja innych użytkowników dróg z pozycji pasażera (w oczekiwaniu na lokalne prawo jazdy i samochód) wystarczyły, aby wzbudzić obawy. Ludzie jeżdżą wyjątkowo agresywnie, powiedziałbym brutalnie, a może po prostu bez wyobraźni. Kolega dopowiedział kiedyś podczas rozmowy, że może mieć na to wpływ fakt, że samochody prowadzą wyłącznie mężczyźni, stąd prześciganie się w agresywnych zachowaniach na drodze. Płeć piękna (choć okutana w czarną materię) mogłaby wprowadzić nieco spokoju na drogach.

MADAIN SALEH - MIASTO NABATEJCZYKÓW

Około 300 lat przed Chrystusem, arabskie plemię kupców przeniosło się z pustynnej Arabii do starożytnego królestwa Edom (tereny dzisiejszej południowej Jordanii i południowego Izraela). Wkrótce miejsce to zaczęto nazywać Nabateą, a kupcy-Nabatejczycy gromadzili bogactwa i budowali kupieckie imperium. Ich karawany łączyły Indie z krajami śródziemnomorskimi, a statki żeglowały w poprzek mórz Czerwonego, Śródziemnomorskiego oraz Oceanu Indyjskiego. Inskrypcje naskalne pozostawione przez nabatejskich kupców, znaleziono w obu Amerykach, Afryce i Australii. Przez to, że Nabatejczycy sąsiadowali ze starożytnym Rzymem, przewyższającym ich potęgą oraz Ziemią Świętą przewyższającą ich świętością, świat o nich zapomniał. A przecież przed dwoma tysiącami lat było to jedno z najbogatszych i najbardziej niezwykłych miejsc, gdzie ówczesny człowiek mógł się znaleźć...

EDUKACJA W ARABII SAUDYJSKIEJ

Poproszono mnie, abym napisał krótko o systemie edukacyjnym w Arabii. Otworzyłem kilka witryn internetowych, przepytałem Alego, który w każdej szkole był prymusem, kilka najlepszych uczelni saudyjskich zaproponowało mu miejsce (wybrał uniwersytet w USA), a temat wciąż wydawał mi się mdły. Szkoła jak szkoła. Znajdziecie poniżej kilka luźnych uwag na temat edukacji i sytuacji związanych ze szkołą. Jeśli nie będziecie usatysfakcjonowani takim podejściem do tematu proszę kliknąć na dołączone do tekstu linki ewentualnie pogooglać.

OD KRĘGÓW ZBOŻOWYCH PO OKRADANIE NAJUBOŻSZYCH

Przed projektem dobrze jest przeanalizować google mapę i obejrzeć przyszły teren działań. Nawet na mapie pustynnej Arabii dostrzec można ciekawe obiekty. Zamierzałem zwrócić uwagę czytelnika na linie przecinające pustynię, ale każdy przecież wie, że jak jest ropa to i rurociągi być muszą. Ciekawszym dla szerszego grona odbiorców są inne obiekty, które dostrzec można na google mapie. Skupiska zielonych okręgów, które kontrastują z pomarańczowo-brunatnym otoczeniem.

Proszę kliknąć tutaj, aby zobaczyć jak powierzchnia pustyni zmieniała się w ciągu ostatnich 30 lat.

SALAT (MODLITWA)

Do niedawna nawoływanie muezina kojarzyło mi się z wakacjami. Brało się to stąd, że celem pierwszych wypadów z plecakiem były kraje, do których można było dotrzeć tanim sumptem, a oferujące inną rzeczywistość - Turcja, Syria, Jordania czy Egipt, czyli taki bliski islam. Moje nastawienie do muezina nieco zmieniło w Arabii Saudyjskiej, bo nijak nie mogę przyzwyczaić się do faktu, że w tym kraju wszystko staje w miejscu na czas modlitwy. Wychodzę z biura, bo chcę napełnić baczek samochodu, złożyć odciski palców u operatora telefonii komórkowej (taki obowiązek wprowadzili) czy załatwić inny drobiazg i popularne wśród Polaków warczące słowo wyrywa się z ust, gdy nagle ze wszystkich stron słyszę śpiew. Mogę wrócić do biurka, przez najbliższe 30-40 minut nic nie załatwię.

DROGA PRZEZ MĘKĘ (ŁĄCZĄCA BAHRAJN I ARABIĘ)

Ogromna większość ekspatów czy też westerners pracujących wraz ze mną mieszka w Bahrajnie. Bahrajn oferuje większą swobodę: kobiety prowadzą samochody, można pójść do kina, teatru czy na brunch w weekend. Życie towarzyskie się rozwija i może być nawilżane alkoholem; jest on dostępny, choć drogi, można go nawet zamówić przez internet z dostawą do domu. W ostatni weekend odbyło się Grand Prix Bahrajnu (wyścig Formuły 1). Kraj ten wygląda i funkcjonuje normalnie, każdy turysta powinien czuć się tu dobrze. Zakwaterowanie jest w Bahrajnie znacznie tańsze niż w Arabii. Nie muszę już mieszkać w małym, ciemnym, wywołującym depresję mieszkanku w ufortyfikowanym compoundzie, ale w słonecznym i przestronniejszym apartamencie.

IHRAM

Podczas dwuetapowej podróży lotniczej ze wschodu na zachód Arabii na lotnisku w Rijadzie zaobserwowałem mężczyzn usiłujących przyjąć stan "ihram" (arab. إحرام). Dawno temu słyszałem i czytałem o tym, a obserwacja jest możliwa tylko tutaj (ewentualnie jak podejrzewam na pokładach samolotów lecących w kierunku Arabii). Ihram to stan uświęcony,  w który wchodzi muzułmanin odbywający pielgrzymkę do Mekki.

ŚWIĘTA W KSA

Zaglądam dziś na stronę http://www.arabnews.com/ z podtytułem „The Arab world’s most read English daily” i nic. Wygląda na to, że o Bożym Narodzeniu nikt nic nie wie. Coś o pożarze szpitala, o rosnącej roli kobiet w biznesie, o tym że salony piękności mogą stworzyć 70 tysięcy miejsce pracy dla kobiet, a o świętach nic. Ale, ale... W zakładce „Świat” zdjęcie z obrad ukraińskiego parlamentu i choinki w parlamencie. Pojawia się również krótki artykulik o wydźwięku raczej antyświątecznym. Mówi on o tym, że Somalia i Brunei zabroniły obchodzenia świąt Bożego Narodzenia.