NAJSZYBCIEJ TONĄCE MIASTO ŚWIATA

Stolicę Indonezji zbudowano na bagnistych terenach, ponadto miasto przecina trzynaście rzek, które w czasie pory monsunowej występują ze swych koryt. BBC nazwało Dżakartę najszybciej tonącym miastem świata. Połowa dziesięciomilionowego miasta leży poniżej poziomu morza, którego poziom powoli i nieubłaganie się podnosi. Ponadto miasto zwyczajnie zapada się w grzęzawisku, najgorsza sytuacja panuje w północnej części miasta - w ciągu dekady tereny te osunęły się o 2,5 metra i wciąż zapadają się o około 25 centymetrów rocznie.

Posługując się przykładem Dżakarty zajmę się problemem, którego zdają się nie dostrzegać niektórzy prezydenci (grzywacz z Hameryki), a inni kompletnie ignorują i pieprzą o węglu (długopis z Lehistanu). Mam na myśli zmiany klimatyczne i globalne ocieplenie.

INDONEZJA - WULKANIZM

Niedawno spędziłem kilka tygodni włócząc się po Indonezji. Obejrzałem z bliska cztery wulkany, wiele innych zaobserwowałem przemieszczając się po kraju (bądź nad krajem). Postanowiłem więc podzielić się kilkoma ciekawostkami związanymi z zagadnieniem wulkanizmu w Indonezji... 
 

Archipelag Indonezyjski stanowi część Pacyficznego Pierścienia Ognia. Ring of Fire, czyli rzeczony Pacyficzny Pierścień Ognia to strefa częstych trzęsień ziemi i erupcji wulkanicznych otaczająca Pacyfik. 90% trzęsień ziemi występuje w tym regionie; pierścień jest gęsto upstrzony wulkanami, 452 aktywne wulkany, czyli 75% wszystkich aktywnych wulkanów, znajduje się właśnie tam.

Pacyficzny Pierścień ognia nie ma idealnie okrągłego kształtu co może sugerować nazwa; ma kształt nieco pogiętej podkowy końskiej o długości 40 tysięcy kilometrów. Ciągnie się od koniuszka Ameryki Południowej, wzdłuż wschodnich wybrzeży obu Ameryk, poprzez cieśninę Beringa, Japonię, Indonezję, Filipiny, aż po Nową Zelandię.

KANAŁ BRIDGEWATER

Od pół roku biegam wzdłuż bardzo malowniczego kanału przecinającego miasteczko Worsley co mnie natchnęło do przyjrzenia się nieco historii tegoż obiektu. Kanały budowano już w czasach rzymskich, najczęściej dla celów irygacyjnych lub jako połączenie dwóch rzek. Nowowczesny system kanałów to rezultat rewolucji przemysłowej w Anglii; powstawał on w XVIII i na początku XIX wieku. To wówczas pojawiło się zapotrzebowanie na tani i niezawodny sposób transportu dóbr w ilościach "przemysłowych". Przedtem transport odbywał się przy użyciu zaprzęgów konnych po drogach gruntowych, które nie nadawały się do użytku po ulewnych deszczach; a ponieważ ilość towarów przewożonych w ten sposób była bardzo ograniczona, ceny węgla, stali czy bawełny były wysokie, co ograniczało rozwój gospodarczy.