Fauna Australii jest niesłychanie obfita. 83% ssaków, 89% gadów, 90% ryb i owadów oraz 93% płazów zamieszkuje wyłącznie w Australii. Ten wysoki poziom endemizmu zwierząt (oraz roślin) wynika z długotrwałej izolacji kontynentu. Wszyscy znają kangury, koale, emu, wombaty, oposy czy diabły tasmańskie. Lista ta jest bardzo długa. Chciałbym się skupić na zwierzątku o którym zapewne mało kto słyszał.
W latach 70 XIX wieku geodeci pracujący w okolicach Warragul (100 kilometrów na wschód od Melbourne) znaleźli węża. Wysłali go do dyrektora Muzeum Victorii profesora Fredericka McCoya, który opisał okaz jako nowy gatunek dżdżownicy. Zastanawiacie się pewnie jak można pomylić węża z dżdżownicą... Otóż jeśli jest to dżdżownica australijska to można. Giant Gippsland Earthworm (Megascolides australis) może osiągnąć długość 3-4 metrów (zwykle dorosłe osobniki mają około 80 cm długości, średnicę 2 cm). Część głowowa jest ciemno-purpurowa a reszta ciała szaro-różowa. Ciało składa się z 300 do 500 segmentów.
Mimo sporych rozmiarów niełatwo jest robaka zobaczyć bo żyje zagrzebany dość głęboko w ziemi i nigdy nie wychodzi na powierzchnię (chyba że wypłuczą go ulewne deszcze). Jest znajdowany wyłącznie w dolinie rzeki Bass, na obszarze 100 tysięcy hektarów ograniczonym miejscowościami Loch, Korumburra i Warragul. Zasiedla małe rozrzucone nieregularnie poletka w pobliżu rzek i strumieni, gdzie występują niebiesko-szare gliniaste gleby. Żyje w jamach na głębokości 1-1,5 metra.
Obszar występowania dżdżownicy australijskiej przed przybyciem Europejczyków porastały wysokie, mokre lasy eukaliptusowe. Lasy zostały wykarczowane na potrzeby rolnictwa co przyczyniło się do tego, że dziś gatunek dżdżownicy jest na liście zagrożonych.
Innymi czynnikami potęgującymi zagrożenie gatunku jest powolny rozwój osobniczy i mizerny współczynnik reprodukcji. Dżdżownice są obojniakami, do zapłodnienia wymagana jest obecność dwóch osobników. Okres rozrodczy to wiosna i wczesne lato. Robaki produkują bursztynowe jajko 4-7 cm długie zawierające jedno młode, okres inkubacji może przekraczać rok. Po wykluciu młoda dżdżownica ma 20 cm długości i osiąga dojrzałość po 4-5 latach.
Robaki żyją w skomplikowanych i rozległych systemach jam, żywiąc się korzeniami i materią organiczną, sporadycznie wystawiają głowy nad powierzchnię coby skubnąć roślinek tam żyjących. Dżdżwonice poruszają się przez naprzemienne kurczenie i rozciąganie ciała. Ten ruch powoduje głośny dźwięk na tyle charakterystyczny, że łatwo usłyszeć obecność robaka. Stworzenie nie ma wrogów naturalnych (może poza ludźmi o czym wspomniano powyżej).
Nie dotarliśmy jeszcze do muzeum robaka, nie posiadamy własnych zdjęć, wklejam poniżej kilka znalezionych w sieci.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz